15 نشانه کودکان حساس و زود رنج: کمک به آنها

کودکان حساس و زود رنج اغلب ممکن است خجالتی یا ترسو دیده شوند. با این حال، این ممکن است درست نباشد. آنها ویژگی های متفاوتی دارند که آنها را از سایر کودکان متمایز می کند. یک کودک حساس ممکن است نسبت به محیط اطراف خود آگاه تر و واکنش پذیرتر باشد.

ممکن است آنها را احساساتی، همدل، خوش اخلاق، مؤدب و کنجکاو بیابید. آنها همچنین ممکن است موقعیت ها را شخصاً بگیرند یا از شکست ها پشیمان شوند. این کودکان برای اطمینان از توانایی های خود به محبت و حمایت والدین خود نیاز دارند.

اگر کودک حساسی دارید، مهم است که به احساسات و رفتار او توجه کنید و به خاطر شخصیتی که دارند، از آنها قدردانی کنید.

شناخت زودهنگام ویژگی های یک کودک حساس برای ارائه مراقبت و توجه مورد نیاز آنها ضروری است. برای شناخت نشانه های کودکان حساس و راه های مختلف کمک به آنها، ادامه مطلب را بخوانید.

آنچه در این مقاله خواهید خواند:

• نشانه های یک کودک حساس
• ویژگی های یک کودک حساس
• عوامل موثر در ایجاد حساسیت بالا در کودکان
• چگونه به یک کودک حساس کمک کنیم؟

نشانه های یک کودک حساس

یک کودک حساس، همانطور که از نامش پیداست، نسبت به افراد و موقعیت‌های اطراف خود حساس‌تر است. در اینجا چند ویژگی وجود دارد که ممکن است در کودک زود رنج و حساس خود مشاهده کنید:

این کودکان اغلب دارای شهود و ادراک قوی هستند، اما به دلیل حساسیت بالا، ممکن است ظریف و شکننده به نظر برسند. به عنوان والدین، مهم است که به نیازهای آن‌ها توجه کرده و با دقت به آن‌ها پاسخ دهید.

1. واکنش عاطفی نشان می دهد

یکی از نشانه‌های کودکان حساس، واکنش‌های عاطفی شدید است. این کودکان احساسات خود را با شدت بیشتری نسبت به دیگران تجربه و ابراز می‌کنند.

مثلاً ممکن است در مواقع خوشحالی بسیار هیجان‌زده و شاداب باشند، در حالی که در مواقع ناراحتی یا استرس، به شدت ناراحت یا گریه کنند. این واکنش‌ها ناشی از حساسیت بالای آن‌ها به محرک‌های محیطی و درونی است که باعث می‌شود احساساتشان به سرعت و با شدت بیشتری تغییر کند. والدین و مراقبان باید به این واکنش‌ها توجه کنند و با درک و حمایت از کودک، به او کمک کنند تا با این احساسات قوی کنار بیاید.

2. بر سر ناکامی ها سر و صدا می کند

اگر فرزند شما بسیار حساس و زودرنج باشد، نسبت به سایر کودکان هم‌سن و سال خود به مسائل با عمق بیشتری می‌پردازد.

برای این کودکان، یک اتفاق ساده مانند شکست در دستیابی به یک هدف خاص، تنها یک تجربه معمولی نیست.

آن‌ها درباره این موضوع به طور عمیق فکر می‌کنند و سعی می‌کنند بفهمند چرا به موقع متوجه اشتباه نشده‌اند و چه اقداماتی می‌توانند برای جلوگیری از آن در آینده انجام دهند. این نوع تفکر می‌تواند منجر به استرس و اضطراب شود.

3. مسائل را شخصی می گیرد

به این معنی است که هر اتفاقی که رخ می‌دهد، به نظرش شخصی است و می‌تواند احساسات زیادی در او ایجاد کند. حتی یک نظر تصادفی یا یک رفتار کوچک توسط یک نفر می‌تواند باعث ناراحتی شدید او شود.

این کودکان حساس ممکن است به هر چیزی با حساسیت واکنش نشان دهند و به طریقی واکنش نشان دهند که احساس کنند هر آنچه دیگران می‌گویند یا انجام می‌دهند، فقط برای خودشان مهم است و تاثیرگذار است.

مراقب باشید:

کودک حساس را با دیگران مقایسه نکنید. این کار ممکن است نشان دهنده این باشد که انتظارهای بیشتری از آنها داریم و این می‌تواند به آن‌ها فشار زیادی وارد کند. بهتر است با احترام به نیازها و احساسات او، حمایت و درک لازم را از او برای مدیریت بهتر احساساتش داشته باشیم.

4. انتخاب کردن را دشوار می بیند

یکی از ویژگی‌های مشترک در میان کودکان حساس، دشواری در تصمیم‌گیری است. این کودکان به جزئیات و جوانب مختلف مسئله نگاه دقیقی دارند و این می‌تواند باعث شود تا انتخاب برای آن‌ها دشوار باشد.

به عنوان مثال، اگر از فرزند شما خواسته شود طعم بستنی را انتخاب کند، این فرآیند ممکن است زمان زیادی طول بکشد. آن‌ها ممکن است با انتخاب بین گزینه‌های مختلف مواجه شوند و احساس کنند که انتخاب صحیح را باید با دقت بالا انجام دهند.

در موارد خاص، این دشواری ممکن است حتی برای انتخاب چیزی ساده مانند شریک در یک بازی نیز وجود داشته باشد. این نشان می‌دهد که این کودکان به طریقی عمیق‌تر و با دقت بیشتری به انتخاباتشان نگاه می‌کنند و احتمالاً تأثیر زیادی از محیط و شرایط خودشان بر انتخاباتشان می‌گذارند.

5. احساس گناه می کند

اگر فرزند شما احساس کند که تصمیمی اشتباه گرفته است، ممکن است احساس گناه و پشیمانی کند.

آنها ممکن است برای مدت طولانی به دلایل و عواقب تصمیم خود فکر کنند، و حتی اگر شما سعی کنید با او در مورد آن صحبت کنید یا او را تسلیم کنید، ممکن است برای مدتی از این فکر نکردن به آن دست نکشد.

این نشان‌دهنده عمق احساسات و اهمیتی است که این کودکان به تصمیمات و انتخابات خود می‌دهند.

مهم است که والدین، با حمایت، درک و اعتماد به نفس، به فرزند خود کمک کنند تا این احساسات را مدیریت کند و از تجربه یاد بگیرد بدون اینکه دارای احساسات منفی شود.

6. رفتار و گفتار شما را زیر نظر دارد

باید مراقب باشید که با کودکان حساس خود چه چیزی می‌گویید یا چه کاری انجام می‌دهید. آن‌ها ممکن است برای یک ماه از شما عصبانی باشند فقط به خاطر اینکه یک کلمه یا کار اشتباهی انجام دادید.

آن‌ها ممکن است از چیزی که شما گفتید یا انجام دادید آسیب ببینند و به جای ابراز آن به شما، ساده‌ترین کلمه یا عملی که شما انجام داده‌اید را نگه دارند.

7. خوش اخلاق و مودب است

کودکان حساس معمولاً رفتار خوبی دارند و وظایفشان را به خوبی انجام می‌دهند. این کودکان غالباً به محیط‌های آرام و سازمان‌یافته علاقه دارند، زیرا در چنین شرایطی احساس راحتی و امنیت بیشتری می‌کنند. حساسیت آنها نسبت به نظرات دیگران باعث می‌شود که با ادب و احترام با دیگران رفتار کنند.

همچنین، این کودکان معمولاً اصول اخلاقی را درونی کرده و به سختی در فعالیت‌هایی شرکت می‌کنند که ممکن است به عدم تایید دیگران منجر شود. به همین دلیل، آنها اغلب رفتار اخلاقی صحیحی را نشان می‌دهند، به ویژه در حضور دیگران.

8. شخصیت مردم را خوب تشخیص می دهد

کودکان حساس دارای قدرت مشاهده بالایی هستند و توانایی درک و شناخت افراد را به خوبی دارند. آنها قادرند ویژگی‌های شخصیتی دیگران را به دقت تشخیص دهند و تصویری دقیق از شخصیت و رفتارهای آنها ترسیم کنند.

9. حیوانات را دوست دارد

بچه های حساس با حیوانات پیوند خاصی پیدا می کنند که کاملاً به آنها اعتماد دارند. این فقط اعتماد نیست، آنها به نیازهای حیوانات نیز حساس هستند و از آنها مراقبت بیشتری می کنند.

10. سوالات زیادی می پرسد

کودکان بسیار حساس معمولاً سؤالات زیادی می پرسند. گاهی اوقات سوالات ممکن است آزاردهنده باشند و ممکن است شخصی باشند. اما به طور کلی سوالات ممکن است شما را با یک حس مثبت فکری مواجه کند.

نکته قابل توجه: کودکان بر اساس سطح رشد شناختی خود، سوالات مختلفی را مطرح می‌کنند. وقتی والدین نمی‌توانند به این سوالات پاسخ دهند، کودکان ممکن است بارها و بارها از آنها بپرسند تا موضوع را به طور کامل درک کنند.

11. می تواند حسابگر باشد و تصمیمات قاطع بگیرد

کودکان حساس معمولاً پس از تفکر کامل تصمیم می گیرند. زمانی که تصمیمی گرفتند، معمولاً روی آن می ایستند، حتی اگر تنها باشند.

به عنوان مثال، ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا در مورد طعم بستنی تصمیم بگیرند، اما زمانی که تصمیم گرفتند، به تصمیم خود پایبند هستند و از بستنی نهایت لذت را می برند.

12. احساس مسئولیت می کند و اشتباهات خود را می پذیرد

بچه های حساس نه تنها سعی می کنند محیط خود را مطالعه کنند، بلکه به طور مداوم خود را ارزیابی می کنند و احساسات خود را کنترل می کنند. اگر احساس می کنند اشتباهی مرتکب شده اند، در اعتراف به آن تردیدی ندارند و همیشه برای کارهای کوچک از دیگران قدردانی می کنند.

13. عمیق فکر می کند

یک کودک بسیار حساس زیاد فکر می کند و به همه چیز توجه زیادی دارد. آنها حتی به مسائل بی اهمیت نیز بیش از حد فکر می کنند. آنها ممکن است سوالات عمیقی بپرسند، به احساسات دیگران اهمیت زیادی بدهند و چیزهایی فراتر از سن خود را درک کنند.

این کودکان اغلب تخیل قوی دارند و از زمان تنهایی برای فکر کردن لذت می برند. با این حال، گاهی اوقات بیش از حد درگیر می شوند و وقت و انرژی خود را تلف می کنند.

آنها ممکن است متوجه تغییرات کوچکی در اطراف خود شوند و نسبت به دیگران همدلی نشان دهند. این بچه ها از محیطی دلسوز بهره می برند که از طبیعت متفکر آنها قدردانی می کند و رشد را تشویق می کند.

ویژگی های یک کودک بسیار حساس

اگر پدر و مادر یک کودک بسیار حساس هستید، ممکن است برخی از ویژگی های آن را تشخیص دهید. در اینجا چند عادت متداول وجود دارد که کودکان بسیار حساس اغلب از خود بروز می دهند:

• کودکان حساس همانطور که با دیگران همدردی می کنند با قلب خود فکر می کنند. منطق اعمال نمی شود.
• آنها پرحرف هستند و دوست دارند همسالانشان از آنها قدردانی کنند. اما وقتی مردم به آنها نظر منفی می دهند، ممکن است به راحتی آزرده شوند.
• این کودکان ترجیح می دهند تنها باشند و زمان بیشتری را تنها بگذرانند.
• آنها سخت کار می کنند تا مطمئن شوند که در کار خود کامل هستند.
• آنها هنگام تصمیم گیری به غریزه خود اعتماد دارند.
• بچه های حساس حس تماشایی بالایی دارند و افراد را به خوبی درک می کنند.
• آنها عاشق حیوانات هستند.
• سوالات زیادی می پرسند.
• این بچه ها فیلم های ترسناک را دوست ندارند.
• در حالی که آنها ترجیح می دهند به تنهایی کار کنند، می توانند بازیکنان تیم خوبی نیز باشند.
• آنها دوست دارند در محیط های بسته که در معرض دید دیگران نیستند کار کنند.

آیا می دانستید؟

کودکان حساس دارای سیستم حسی بسیار فعالی هستند. آنها گرما، سرما و درد را شدیدتر از دیگران احساس می‌کنند. همچنین، هنگام خوردن غذا قادرند طعم‌ها و بافت‌های مختلف را با دقت بیشتری تشخیص دهند.

عوامل موثر در ایجاد حساسیت در کودکان

حساسیت بالا در کودکان به دلیل تعامل پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی به وجود می‌آید.

عوامل عصبی در کودکان حساس

تفاوت در ساختار و عملکرد مغز کودکان می‌تواند بر نحوه پردازش اطلاعات حسی آن‌ها تأثیر بگذارد. حساسیت پردازش حسی (SPS) یک ویژگی شخصیتی ذاتی است که با واکنش‌های بالا به محرک‌های مختلف مانند نشانه‌های عاطفی، حسی و اجتماعی مشخص می‌شود. تحقیقات نشان داده است که افراد با SPS بالا، حساسیت بیشتری نسبت به محرک‌های داخلی و خارجی دارند.

نقش عوامل ژنتیکی در کودکان حساس

طبق تحقیقات، SPS ارثی است و حدود 45٪ به وراثت مربوط می‌شود. حدود 20 تا 30 درصد از جمعیت انسانی دارای SPS بالا یا “بسیار حساس” هستند؛ اگر یکی از والدین یا هر دو بسیار حساس باشند، احتمال اینکه کودک نیز حساس باشد، بیشتر است.

نقش عوامل محیطی در کودکان حساس

تجربیات اولیه کودکان با والدین و مراقبین نقش حیاتی در تعیین سطوح حساسیت آن‌ها دارد. محیطی که کودک در آن بزرگ می‌شود نیز تأثیر زیادی دارد. به عنوان مثال، کودکی که در محیطی منفی مانند خانه‌ای پر از مشاجره و استرس بزرگ شود، احتمال بیشتری دارد که نتایج منفی داشته باشد. در مقابل، اگر کودک در محیطی مثبت با والدین مهربان و حمایت‌کننده بزرگ شود، رشد و شکوفایی بهتری خواهد داشت.

چگونه به یک کودک حساس کمک کنیم؟

تربیت یک کودک حساس نیاز به توجه و مراقبت ویژه‌ای دارد. برای کمک به کودک حساس خود، این نکات را دنبال کنید:

1. احساسات آنها را تصدیق کنید.

• احساسات کودک خود را درک کنید و آن‌ها را به رسمیت بشناسید.
• به او نشان دهید که احساساتش مهم هستند و شما او را درک می‌کنید.
• به اشتراک گذاشتن تجربیات مشابه دوران کودکی‌تان می‌تواند به کودک شما کمک کند تا احساس کند که دیده و درک می‌شود.

2. سعی نکنید آنها را تغییر دهید.

• برای شما، ممکن است بسیار حساس بودن چیز خوبی نباشد، اما برای فرزندتان، این یک روش زندگی است. به عنوان یک والدین، ممکن است نگران باشید که حساسیت زیاد می تواند در بیشتر مواقع به فرزندتان آسیب برساند. کاملا قابل درک است. اما شما همچنین باید بدانید که این ویژگی چیزی نیست که فرزندتان فقط بتواند آن را حذف کند.
• اگر سعی کنید فرزندتان را مجبور به تغییر کنید، فقط باعث می‌شود که در پوسته‌اش جمع شود. آنها فکر می کنند که شما رفتار آنها را تایید نمی کنید و این باعث می شود بیشتر احساس گناه کنند و ساکت شوند.
• فرزندتان را همانطور که هست بپذیرید و دوست بدارید. کاری کنید که آنها احساس شادی و غرور کنند و احساس ناهنجاری نکنند.

3. به کودکان حساس اطمینان دهید.

• به کودک خود بگویید که او را هرچه باشد دوست دارید.
• از کلمات و اعمال خود برای نشان دادن این عشق و پذیرش استفاده کنید.
• اطمینان دهید که متفاوت بودن او چیز بدی نیست و او را به خاطر تفاوت‌هایش ارزشمند بدانید.

4. صفات مثبت کودکان حساس را تشویق کنید.

• برخی از کودکان می توانند بی ادب باشند و کودک شما را به دلیل حساس بودن بسیار متمایز کنند. با برجسته کردن فضایل به فرزندتان کمک کنید تا بر این مسائل غلبه کند.
• به آنها نشان دهید که چگونه می توانند از مهارت های خود به نفع خود استفاده کنند. به آنها بگویید که حساس بودن خوب است زیرا آنها نسبت به دیگران بیشتر احساس می کنند و همه نمی توانند این کار را بخوبی انجام دهند.
• کودک شما ممکن است تخیل شگفت انگیزی داشته باشد، ممکن است فوق العاده خلاق باشد، می تواند شنونده فوق العاده ای باشد، ممکن است چیزها را خیلی بهتر درک کند و مهارت های زیادی داشته باشد که همه کودکان ندارند.
• به کودک خود کمک کنید تا این ویژگی ها را درک کند و به او کمک کنید تا آنها را بیشتر تقویت کند.

5. آنها را به آرامی هدایت کنید.

• انتخاب های خاص، برای کودک حساس شما ممکن است بسیار دشوار باشد. ممکن است کودک شما بخواهد از موقعیت های دشوار یا ناآشنا دور بماند. آنها ممکن است تمایلی به تعامل در یک محیط اجتماعی نداشته باشند و به طور استثنایی خجالتی باشند. با راهنمایی آنها در تعامل با دیگران به آنها کمک کنید تا با این موقعیت های اجتماعی روبرو شوند.
• اگر احساس می کنید نمی توانید آنها را متقاعد کنید، آنها را مجازات نکنید. با آنها صحبت کنید و نگرانی های خود را مطرح کنید. به آنها بگویید چرا احساس می کنید انجام کارها به روش خاصی می تواند به آنها کمک کند. کودک بسیار حساس شما منطق شما را بسیار بهتر از سایر کودکان هم سن و سال خود درک خواهد کرد. تمام دلایلی که برای اینکه از آنها بخواهید از توصیه شما پیروی کنند با آنها در میان بگذارید.

ممکن است فرزند شما هیچ بهبودی فوری نشان ندهد، اما ممکن است به تدریج تکامل یابد.

6. قدم های کوچک بردارید و به صورت تیمی کار کنید.

• حمایت شما می تواند کمک بزرگی به فرزندتان کند. تربیت کودک حساس شامل نیاز به حمایت های زیادی است. موارد زیادی وجود خواهد داشت که فرزند شما از نقش شما به عنوان یک شریک و نه فقط یک والدین سود زیادی می برد.
• به عنوان مثال، ممکن است فرزند شما در مدرسه یا کلاس جدید دوست پیدا کند. با برنامه ریزی تعاملات فردی به آنها کمک کنید. می‌توانید قرارهای جداگانه‌ای را در محل خود ترتیب دهید تا فرزندتان بتواند با یک یا چند دوست جدید ارتباط برقرار کند. این به آنها کمک می کند تا به تدریج یخ را بشکنند و راحت تر و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.

7. از طرف آنها عذرخواهی نکنید.

• به عنوان یک والدین، ممکن است گاهی اوقات وقتی احساس می کنید فرزندتان از نظر اجتماعی راحت نیست، از طرف او عذرخواهی کنید. اگر احساس می کنید که او مرتکب اشتباه اجتماعی شده است، از طرف کودک بسیار حساس خود عذرخواهی نکنید. درک کنید که سازگاری برای آنها چالش برانگیز است و دوران سختی را سپری می کنند.
• اگر به خاطر رفتار فرزندتان از دیگران عذرخواهی کنید، بلافاصله پیام اشتباهی ارسال می شود. کودک شما احساس می کند که باعث خجالت شما می شود. در نهایت، این ممکن است فرزند شما را تبدیل به یک درونگرا کند و ممکن است بعداً احساس ناراحتی کند که درباره احساسات خود با شما صحبت کند.
• فرزندتان را همان طور که هست بپذیرید و در جمع از او حمایت کنید.

8. از قبل برنامه ریزی کنید

کنترل موقعیت های ناگهانی برای کودک حساس شما می تواند بسیار دشوار باشد. تربیت کودک حساس در این شرایط را می توان به روش زیر انجام داد:

شما از قبل می دانید که فرزندتان از تعاملات بزرگ و اجتماعات خوشش نمی آید. برنامه ریزی کاری بدون اطلاع آنها ممکن است به جای موفقیت یک فاجعه باشد.

خوب است ابتدا با کودک حساس خود برنامه ریزی کنید. با آنها بنشینید و آنها را از تمام برنامه هایی که در حال برنامه ریزی هستید مطلع کنید. به آنها بگویید چرا فکر می کنید او باید این کار را ادامه دهد، حتی اگر آنها احساس ناراحتی کنند. به آنها در مورد تمام تفریحاتی که می توانید با هم داشته باشید بگویید و اینکه او و بقیه چقدر از آن لذت خواهند برد.

به آنها بگویید که اگر آن را دوست ندارند همیشه می توانند در میانه رویداد با شما استراحت کنند. از فرزندتان بپرسید که آیا می‌خواهد به شما در برنامه‌ریزی کارها کمک کند. آنها را در فعالیت های آماده سازی شرکت دهید تا به آنها کمک کنید تا با موقعیت کنار بیایند.

به یاد داشته باشید که برخی چیزها ممکن است تحت کنترل شما نباشند. به عنوان مثال، زمانی که درمغازه خواربار فروشی هستید، ممکن است ناگهان با کسی ملاقات کنید که ممکن است بخواهد با شما صحبت کند. در چنین مواردی، به کودک خود تکنیک های آرام سازی را آموزش دهید تا خودش را مشغول کند.

کودکان حساس اغلب بیش از حد متفکر هستند. می توانید با درخواست از آنها برای حفظ یک برنامه روزانه و نوشتن در دفتر خاطرات به آنها کمک کنید تا تنش خود را کاهش دهند.

9. به فرزند خود بیاموزید که چگونه بحران را مدیریت کند

• کودک دبستانی حساس شما ممکن است اغلب نتواند با یک موقعیت اجتماعی کنار بیاید. حتی با وجود اینکه همیشه در کنار فرزندتان هستید، ممکن است مواقعی پیش بیاید که او مجبور شود به تنهایی این کار را انجام دهد. این می تواند در مدرسه، در کلاس یا در خانه یک دوست یا خویشاوند باشد.
• راه هایی را به کودک خود بیاموزید که از طریق آنها بتواند اضطراب هایش را آرام کند و کنترل کند. تکرار “اشکالی ندارد، من می توانم از عهده این کار بر بیایم” یا “به زودی تمام می شود” و “من می توانم این کار را انجام دهم” می تواند به آنها کمک کند احساس بهتری داشته باشند. به آنها بیاموزید که این کلمات جادویی را به آرامی بخوانند. چنین جملات تاکیدی مثبتی که به صورت روزانه و در زمان استرس تکرار می شوند، می توانند به کودک کمک کنند تا با این موقعیت بهتر برخورد کند.
• همچنین چند تمرین ساده تنفس عمیق را به کودک خود آموزش دهید. این به کودک شما در طول حملات پانیک ناگهانی یا اپیزودهای اضطراب کمک می کند، زمانی که ممکن است برای کمک به آنها در کنارشان نباشید.

10. آرامش خود را حفظ کنید

• این یک شعار بسیار مهم والدین است. طبیعی است که گاهی اوقات خونسردی خود را به عنوان والدین از دست بدهید، به خصوص زمانی که تمام تلاش های شما برای کمک به هدر می رود. بدانید که بسیار حساس بودن یک وضعیت نیست بلکه یک ویژگی شخصیتی است. شما فقط باید یاد بگیرید که شروع کنید به چیزها از دیدگاه آنها نگاه کنید.
• اگر بهترین راهبردهای شما جواب نداد، احساس گناه نکنید. آرام بمانید و به خودتان زمان بدهید. کمی استراحت کنید و از شریک زندگی خود کمک بخواهید، به خصوص اگر احساس می کنید ممکن است عصبانی شوید. بیرون رفتن از موقعیت برای مدت کوتاهی به شما کمک می کند بر احساسات خود غلبه کنید و به مشکل نگاهی عینی داشته باشید.

بیشتر بخوانید: 6 روش کنترل خشم در برابر کودکان

11. حساسیت را به عنوان یک هدیه ببینید

گاهی اوقات زمانی که کودک شما نمی تواند موقعیت ها را مدیریت کند یا زیاد گریه می کند یا از اجتماعات دوری می کند خسته کننده است. شما باید با موقعیت آنها همدلی کنید و استعدادهای آنها را شناسایی کنید. کودکان حساس اغلب دارای هنرها و مهارت های مختلف هستند. شما فقط باید به آنها کمک کنید تا پتانسیل خود را شناسایی کنند. به فرزندان خود در مورد افراد مشهوری که ویژگی های آنها را دارند بگویید.

13. وضعیت روحی منحصر به فرد آنها را در نظر بگیرید

• کودکان حساس همه چیز را شدیدتر از دیگران احساس می کنند. به خاطر سپردن این موضوع می تواند به شما کمک کند تا به طور موثرتری با بحران ها و عصبانیت های آنها مقابله کنید.
• از آنها انتظار نداشته باشید که همیشه طبق فهرستی از قوانین رفتار کنند. به آنها کمی انعطاف برای سازگاری و اصلاح با شرایط جدید بدهید.

14. انتظارات واقع بینانه تعیین کنید

• مهم نیست چقدر برنامه ریزی می کنید، باز هم ممکن است با موقعیت هایی مواجه شوید که تحت کنترل شما نیستند. به عنوان مثال، در راه سوپرمارکت، ممکن است با یک ترافیک همراه با بوق بیش از حد مواجه شوید. این ممکن است کودک بسیار حساس شما را آزار دهد و باعث بحران شود.
• احساسات آنها را بپذیرید و احساسات آنها را تأیید کنید. در صورت امکان، کودک را برای چالش های احتمالی آماده کنید، اما برای سازگاری با نوسانات خلقی او انعطاف پذیر باشید.
• از آنجایی که نمی توانید هر موقعیتی را پیش بینی کنید و برای آن آماده شوید، انتظارات واقع بینانه را هم برای فرزندتان و هم برای خودتان تعیین کنید.

15. با مثال رهبری کنید

• کودکان از والدین خود چیزهای زیادی یاد می گیرند. آنها حتی کوچکترین اعمال و کلمات را برمیدارند. اگر کودک شما بسیار حساس است، ممکن است بیشتر از آنچه فکر می کنید با اعمال شما هماهنگ باشد. از این رو، بسیار توصیه می شود که مراقب آنچه می گویید یا انجام می دهید در مقابل فرزندتان باشید.
• مدل رفتار مناسب به عنوان مثال، اگر عصبانی یا مضطرب هستید، به جای فریاد زدن سعی کنید نفس عمیق بکشید یا بشمارید. کودک شما متوجه این موضوع خواهد شد و ممکن است زمانی که احساسات مشابهی داشته باشد، همین کار را انجام دهد.